19 maart bootje varen
Na de eenerverende ochtend begonnen we aan onze poging om de rivier over te steken om op die manier Zambia binnen te komen. We konden met onze truck de enorme rij (kilometers) wachtende vrachtwagens inhalen. Want ja toeristen laten de schoorsteen roken en mogen dus voor……na na na na na. Bij de boot aangekomen was het een chaos van wachtende mensen, vrachtauto’s en busjes. Maar craij slalomde tussen alles door alsof hij de goudenplak op de super-g wilde veroveren. We stonden dan ook al heel snel helemaal vooraan. Ik natuurlijk snel de truck uit voor een praatje met de lokale mensen en wat sfeerfotos! Ik geloof niet dat iedereen deze manier van oversteken leuk vond maar ik stond te genieten. De plaats waar de ferry moest aanmeren was een modderpad het water in en nu snapte ik ook waarom er zo’n lange rij wachtenden was. Op de boot kon maar 1 vrachtauto tegelijk……dit is Afrika op z’n best 😉
Hein stond hier en daar een praatje te maken en al snel had hij geregeld dat we allemaal incl de truck op een kleinere Ferry konden inschepen om de overtocht te maken. We stonden dus al na 30 minuten met de hele zooi op het schuitje! Er waren ook lokale vrouwen op de boot, tja boot kun je het niet noemen. Het zijn meer wat stalenplaten, gelast tot ze een dek vormen op een aantal pontons. De motoren bestonden uit 2 afgedankte graafmachine motoren die via een assen systeem verbonden waren met iets dat leek op een schroef. Het zag er niet betrouwbaar uit en dan te bedenken dat aan het einde van deze rivier de bijna 100 meter diepe Victoria watervallen geduldig wachtten…….gelukkig hebben we Peter bij ons die volgens mij met zij ogen dicht zo’n motor uit elkaar haald en hem daarna met 1 hand op zijn rug weer als nieuw in elkaar kan zetten. Dus zat er voor mij niets anders op dan de dames die zeep en andere luxe artikelen in Botswana inkochten om het daarna op de markt in Zambia weer te kunnen verkopen, te gaan helpen met het van achter naar voor sjouwen van de zware last. Als snel kreeg ik hulp van, hoe kan het ook anders, rudolf en patrick. De rest van de mannen, Afrikaans en nederlands stond lekker toe te kijken hoe een vrouw met een klein kind op haar rug, zware zakken met voedsel aan het verslepen was……Schande!
Aan de andere over van de rivier moesten we wachten tot Hein met onze paspoorten met daarin 50 us dollar een visa had gekocht dus hielpen de 3 musketiers nog maar even met het lossen van de goederen op de boot. Een brede lach was het bedankje dat we kregen van de vrouwen en dat was waar we het voor deden….. Het wachten in de zon en het sjouwen maakte iedereen dorstig en al snel gingen de net ingekochte flesen fris van hand tot hand. De hele papierhandel voor de truck ging sneller dan verwacht en we konden dan ook vrij snel de grens over. Uit het raam hangend en zwaaiend naar nieuw gemaakte vrienden en vriendinnen trokken we de grens over, Zambia in.
Na een korte rit kwamen we op een nieuwe camping aan waar je de vochtigheid van de watervallen goed kon voelen. Snel de tenten opzetten maar de groene tenten zagen al snel zwart van de vele mieren die hier zitten. Hier ga ik niet in slapen dacht ik bij mijzelf. Het vroege opstaan en niet slapen in de truck gaat me een beetje opbreken en ik was echt aan een lekker nachtje toe. Gelukkig dachten kwik en kwek er ook zo over en dus boekten Patrick, rudolf en ik een kamer zonder mieren. Er was alleen nog maar een 2 persoons beschikbaar maar met de meegesmokkelde matjes uit de truck was er al snel een 3 persoons chalet van gemaakt en er zat zelfs nog een lekker ontbijtje bij, jammie.
Nu was het tijd voor de eerste echte teleurstelling van de reis, vanwege de extreem hoge waterstand was het wildwater raften gesloten. Shit hiervoor hadden we toch eigenlijk deze overtocht gemaakt. Ja en natuurlijk voor de watervallen. Aangezien we, p+r+t de enige drie waren die wilden gaan raften besloten we dan ook maar om gedrieën de grens met Zimbabwe over te steken om vanaf die kant de watervallen te bekijken. Andere activiteiten waren er niet, of erg duur en ik begin de bodem van mijn spaarvarken al te zien?! Misschien kan Romy wat aan ome Tonnie lenen?
Met het hele gezelschap weer in de bus voor een bezoekje aan de watervallen was niet echt een succes. Omdat we vroeg op waren was iedereen een beetje moe en afwezig. Toen we hoorden dat de toegangsprijs van 5 naar 20 us dollar was gestegen hadden we er niet zoveel zin meer in. De mannen bleven een beetje bij de truck hangen terwijl de vrouwen gingen shoppen op de markt. Uiteindelijk moesten de meeste mannen toch opdraven want er werd gretig gekocht en daarvoor moet de knip open……..
Op de camping ging Hein maar weer eens een keer de braai aansteken om mega stukken koe te roosteren, lekker lekker lekker.
Nadat iedereen was gaan slapen was het ook tijd voor ons om te douchen in onze kamer en heerlijk in een echt bed in slaap te vallen. Morgen UITSLAPEN!!
