Vrijdag 31 Mei 2013

Vandaag gaan we een wedstrijd zeilen. Fop en Leontien hebben een leuk zeilbootje. Het is een Victoire 34 ( koopmans) en heet het schrijverke. Het bootje is van Fop zijn ouders geweest.

Na de boot ingericht en ingeladen te hebben, gaan we ons klaar maken voor de start. Na uitleg van Fop hoe alles werkt en waar welke lijnen voor zijn, zijn we klaar voor de strijd.

Helaas hebben we de start gemist en gaan als een van de laatste over de startlijn. Maar onderweg maken we veel goed.Er staat een goed windje, heerlijk om weer op een bootje te zijn. Jacqueline heeft ook nog een stuk gestuurd.

De wedstrijd route brengt ons langs wrakken, verlaten boorplatformen en voor anker liggende schepen vanwaar we zwaaiend op de foto of film gezet worden.

Onderweg kregen we een nog een flinke tropische regenbui over ons heen. We waren tot onze bikini/zwembroek nat. Gaaf om te zien hoe een gordijn van water op je afkomt en heerlijk warm water over je uitstort.

De finish was ook weer een geweldige ervaring. Tussen de zeilschool en een boei moesten we door varen. Tussen de 2 deelnemende race schepen door nog een keer scherp overstag (onder applaus) en dan de denkbeeldige lijn overvaren. Een stoot met de hoorn vanaf de wal gaf aan de we waren gefinisht. Nu snel de zeilen inhalen, opruimen en aan het bier!

Met een snelle dinghy werden we naar de wal gevaren naar de wal.

S’avonds hadden een diner met iedereen die aan de wedstrijd hadden meegedaan. Maar eerst kregen we de uitslag te horen. Er volgden vele speeches en het zingen van het volkslied. Mensen zijn hier trots op hun land! We hebben geprobeerd mee te zingen; side by side we stand by the caribean sea.
Toen brak het grote moment van de uitslag aan. Zeggen toch altijd de laatste zullen de eerste zijn. En zie daar; de start missen en toch winnen!
Maar ja uit het spreken van de bootnaam blijkt toch best lastig voor een Trini. Dus werd er vaak de vraag gesteld; How do you pronouce the name? Ze vonden het moeilijk uit te spreken dus dan maar de Engelse naam waterspider.

Daarna lekker gegeten en gesproken met de aanwezige Trini’s. Een vrouw, genaamd Natasja, ontmoet die in het boekje van Floortje Dessing, 100 plaatsen die je gezien moet hebben staat. Echt grappig. Ze runt de massagesalon op Tobago niet meer, woont nu op Trinidad met haar Zwitserse man.

Na onze buikjes volgegeten te hebben, gingen we moe maar voldaan naar onze hut. Lekker slapen op de boot.

20130608-112345.jpg

20130608-112839.jpg

20130608-112900.jpg

20130608-112919.jpg

20130608-112952.jpg

20130608-113011.jpg

20130608-113112.jpg

20130608-112549.jpg

20130608-121009.jpg

20130608-121017.jpg


Leave a Reply

*