Tonnie Poelman

Zo de eerste dagen zitten erop. Ik zit nu op het balkon ( het is half zeven in de ochtend) onze eerste avonturen op de ipad in te typen.

We zijn zondag vanuit Tilburg vertrokken naar Frankfurt. Een reis van over de 360 km. We zijn in Roermond even gestopt voor een stukje vlaai met thee en koffie erbij. We hebben vorig jaar vanuit dat hotel mooie mountainbike tochten gemaakt dus stoppen was even terugblikken op toen.

Na de stop zijn we in de auto gestapt en is het regenen begonnen en dat is ook niet meer gestopt tot we in Frankfurt waren.

In Frankfurt aangekomen hebben we lekker gegeten en zijn we vroeg gaan slapen om uitgerust aan de maandag te beginnen.

Maandag 27 mei

Na een heerlijk ontbijt met de bus naar het vliegveld. Op Frankfurt international aangekomen wilde ik mij al gaan omkleden en mijn korte broek en T-shirt aantrekken. Ik denk dat het daar warmer was dan op de heetste dag die we de komende 2 weken gaan meemaken.

Na wat gedoe bij het boarden, konden we eindelijk het vliegtuig in. Er was een dame die willekeurig mensen uit de wachtzaal pikte om hun handbagage te wegen. Het maximaal toelaatbare gewicht was 6kilo en mijn koffertje woog…….13,5. Jammer dat die Duitsers zo precies zijn, want die paar kilo extra hadden we in Nederland wel gedoogd. Nou ja het is niet anders. Maar zelfs na wat spullen bij Cindy en Jacqueline in de rugtas te hebben gestopt kon ik de dame toch niet overtuigen dat die 8 kilo die de koffer nu nog woog wel meekon. Ik moest betalen en wel 20 euro per kilo…… De lading bedroeg voornamelijk tijdschriften en vreetzooi dus de keuze was snel gemaakt, achterlaten. Een pak stroopwafels en een paar zakken drop was me geen 40 euro waard. Dat was het bedrag waar we uiteindelijk op uit kwamen om bij te moeten betalen. Op een eerder geplaatste foto zie je de stapel die nu waarschijnlijk al onder het personeel van condor verdeeld is..

Cindy, die naam is al een keer gevallen, is een vriendin van Jacqueline en Leontien. Zij hebben elkaar tijdens een zeil vakantie ontmoet. Cindy is met de trein gekomen en net voordat we naar onze gate werden geleid voegde zij zich bij de groep. De groep bestaat nu uit: Jacqueline, tonnie en Cindy.

De vlucht van 91/2 uur duurde 91/2 uur al voelde het veel langer. Na wat kletsen, eten en filmpje begonnen we aan de afdaling naar onze tropische tussenlanding, Tobago. In mijn net nieuw aan geschafte paspoort kreeg ik daar mijn eerste stempel.

Met koffers de hitte in opzoek naar cindy die al vooruit was gehold om te proberen een vlucht eerder te regelen voor de korte vlucht naar onze tropische eindbestemming, Trinidad. Maar helaas vliegtuig zat al vol en ook de doorop volgende vlucht was al volgeboekt. Dan maar een paar uur wachten op onze oorspronkelijke vlucht van 1935. Een beetje geld uit de automaat halen om wat drinken te kopen en wachten op de vlucht.

Rond 1925 vliegen we dan eindelijk naar Trinidad. Het is een zeer kort vluchtje waarbij de stewardess niet eens van haar stoel komt.

Op het vliegveld in POS (port of spain) aangekomen moeten we nog 1x met de bagage door een scanner voordat we Fop zien staan die ons als een soort vips af komt halen op het vliegveld. We waren trouwens niet de enige vips die die avond arriveerden op de luchthaven. Ook de vice president van de USA bracht een bezoek aan Trinidad. Alle wegen zouden worden afgezet maar gelukkig voor ons viel het reuze mee.

Eindelijk na vele uren onderweg te zijn geweest komen we aan op onze bestemming. Het mega mooie appartement van Fop en Leontien. Omdat het donker en bewolkt is komen de mooie fotos later.

We gaan nu eerst wat eten en drinken en dan slapen. Morgen vroeg eruit want dan gaan we met de boven buurvrouw een hike maken in het bos…..

Voor nu slaap lekker en tot morgen